44 ~ Fidel Castro: Έτσι ξεκίνησε ο αγώνας μας
Το 1955, οι πρώτοι πολεμιστές της Μονκάδα, που είχαν μόλις αποφυλακιστεί, έπρεπε να εγκαταλείψουν την Κούβα. Ένας από τούς πρώτους συντρόφους που παρενοχλήθηκε και διώχθηκε με επιμονή ήταν ο Ραούλ, που κατέφυγε στο Μεξικό. Εγώ έφτασα εκεί λίγες εβδομάδες αργότερα. Ο Ραούλ είxε ήδη έρθει σε επαφή με άλλους συντρόφους, που δεν είxαν φυλακιστεί, και είxε γνωρίσει επίσης και τον Τσε. Λίγες μέρες μετά την άφιξη μου στο Μεξικό, γνωρίστηκα με τον Τσε σε ένα σπίτι όπου διέμεναν ορισμένοι Κουβανοί στην οδό Εμπαράν, αν θυμάμαι σωστά το όνομα – δε θυμάμαι όμως αυτή τη στιγμή τον αριθμό του σπιτιού.
Ο Τσε δεν ήταν τότε ο Τσε. Ήταν ο Ερνέστο Γκεβάρα. Οι Κουβανοί άρχισαν να τον αποκαλούν Τσε, εξαιτίας του αργεντίνικου εθίμου να αποκαλούν ο ένας τον άλλον «τσε».
[...]Μείναμε λίγο παραπάνω από ένα χρόνο στο Μεξικό, δουλεύοντας υπό αντίξοες συνθήκες και με ελάχιστους πόρους. Δεν έχει όμως και πολλή σημασία το γεγονός αυτό, καθώς κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο στα πλαίσια του αγώνα, όπως και στα πλαίσια κάθε αγώνα. Και στις 25 Νοεμβρίου του 1956, ξεκινήσαμε επιτέλους για την Κούβα.
Το κίνημά μας χρησιμοποιούσε ένα σύνθημα ενάντια στους σκεπτικιστές, ενάντια σε αυτούς που αμφέβαλαν ως προς την πιθανότητα συνέχισης του αγώνα μας, ενάντια σε αυτούς που διαφωνούσαν με την άποψή μας ότι στην κατάσταση αυτή δεν υπήρχε άλλη λύση – είχαμε ανακοινώσει μάλιστα το 1956 ότι ή θα ελευθερωνόμασταν ή θα γινόμασταν μάρτυρες. Η ανακοίνωση αυτή αποτελούσε για το Κουβανικό έθνος μία απλή επαναβεβαίωση της αποφασιστικότητάς μας να πολεμήσουμε και της πεποίθησής μας ότι ο αγώνας θα ανανεωνόταν χωρίς καθυστέρηση.
[...]
Είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι - όχι οι άνθρωποι της οργάνωσής μας, καθώς εκείνοι καταλάβαιναν απόλυτα το νόημα του συνθήματός μας - δεν κατάλαβαν για ποιο λόγο δώσαμε την υπόσχεση να επιστρέψουμε στην Κούβα σε μία καθορισμένη στην ουσία ημερομηνία. Ο λόγος ήταν ότι πολλοί άνθρωποι στη χώρα μας, εξαιτίας της ψυχολογικής τους διάθεσης, που ήταν αποτέλεσμα των απογοητεύσεων και των παραδοσιακών τεχνασμάτων των πολιτικών, είχαν αρχίσει να γίνονται σκεπτικιστές. Επιπλέον, υπήρχαν και πολλοί που αντιπροσώπευαν διάφορα συμφέροντα και οι οποίοι ήταν αφοσιωμένοι σε πολιτικούς ελιγμούς, στη μεγάλη προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν πολιτικές συμφωνίες με τη δικτατορία του Μπατίστα και να εξαλείψουν την πίστη του λαού στον επαναστατικό αγώνα.
Γι' αυτόν το λόγο υποχρεωθήκαμε να προωθήσουμε το σύνθημα, είτε ήταν σωστό είτε όχι. [...] Οι άνθρωποι δεν ενεργούν πάντα βάσει ενός σχεδίου. Οι άνθρωποι δεν κατασκευάζουν την ιστορία βάσει της δικής τους ιδιοτροπίας ή βάσει των επιθυμιών τους. Οι άνθρωποι μπορεί να συμβάλλουν στη δημιουργία της ιστορίας, αλλά και η ιστορία διαμορφώνει τους ανθρώπους. Έτσι λοιπόν, είτε για καλό είτε για κακό, προωθήσαμε το σύνθημα αυτό. Και, είτε για καλό είτε για κακό, ήμασταν αποφασισμένοι να το κάνουμε πραγματικότητα.
Ειδικές περιστάσεις μπορούσαν να προκύψουν, και πράγματι προέκυψαν, και υπήρξαν σοβαρές επιπλοκές την παραμονή της αναχώρησής μας. Πάντοτε είχαμε όμως ένα μικρό αριθμό όπλων κρυμμένο, και είπαμε ότι ακόμη και αν δεν μπορούμε όλοι μας να πάμε, ορισμένοι από εμάς θα πάνε οπωσδήποτε. 82, λοιπόν, πολεμιστές αναχώρησαν πάνω σε ένα μικρό σκάφος, που ονομαζόταν Grαnmα. Ταξιδέψαμε για 2.400 χιλιόμετρα και φτάσαμε στην ακτή της Κούβας στις 2 Δεκεμβρίου του 1956.
...Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε ο αγώνας μας.
Φιντέλ Κάστρο
Ο Τσε δεν ήταν τότε ο Τσε. Ήταν ο Ερνέστο Γκεβάρα. Οι Κουβανοί άρχισαν να τον αποκαλούν Τσε, εξαιτίας του αργεντίνικου εθίμου να αποκαλούν ο ένας τον άλλον «τσε».
[...]Μείναμε λίγο παραπάνω από ένα χρόνο στο Μεξικό, δουλεύοντας υπό αντίξοες συνθήκες και με ελάχιστους πόρους. Δεν έχει όμως και πολλή σημασία το γεγονός αυτό, καθώς κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο στα πλαίσια του αγώνα, όπως και στα πλαίσια κάθε αγώνα. Και στις 25 Νοεμβρίου του 1956, ξεκινήσαμε επιτέλους για την Κούβα.
Το κίνημά μας χρησιμοποιούσε ένα σύνθημα ενάντια στους σκεπτικιστές, ενάντια σε αυτούς που αμφέβαλαν ως προς την πιθανότητα συνέχισης του αγώνα μας, ενάντια σε αυτούς που διαφωνούσαν με την άποψή μας ότι στην κατάσταση αυτή δεν υπήρχε άλλη λύση – είχαμε ανακοινώσει μάλιστα το 1956 ότι ή θα ελευθερωνόμασταν ή θα γινόμασταν μάρτυρες. Η ανακοίνωση αυτή αποτελούσε για το Κουβανικό έθνος μία απλή επαναβεβαίωση της αποφασιστικότητάς μας να πολεμήσουμε και της πεποίθησής μας ότι ο αγώνας θα ανανεωνόταν χωρίς καθυστέρηση.
[...]
Είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι - όχι οι άνθρωποι της οργάνωσής μας, καθώς εκείνοι καταλάβαιναν απόλυτα το νόημα του συνθήματός μας - δεν κατάλαβαν για ποιο λόγο δώσαμε την υπόσχεση να επιστρέψουμε στην Κούβα σε μία καθορισμένη στην ουσία ημερομηνία. Ο λόγος ήταν ότι πολλοί άνθρωποι στη χώρα μας, εξαιτίας της ψυχολογικής τους διάθεσης, που ήταν αποτέλεσμα των απογοητεύσεων και των παραδοσιακών τεχνασμάτων των πολιτικών, είχαν αρχίσει να γίνονται σκεπτικιστές. Επιπλέον, υπήρχαν και πολλοί που αντιπροσώπευαν διάφορα συμφέροντα και οι οποίοι ήταν αφοσιωμένοι σε πολιτικούς ελιγμούς, στη μεγάλη προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν πολιτικές συμφωνίες με τη δικτατορία του Μπατίστα και να εξαλείψουν την πίστη του λαού στον επαναστατικό αγώνα.
Γι' αυτόν το λόγο υποχρεωθήκαμε να προωθήσουμε το σύνθημα, είτε ήταν σωστό είτε όχι. [...] Οι άνθρωποι δεν ενεργούν πάντα βάσει ενός σχεδίου. Οι άνθρωποι δεν κατασκευάζουν την ιστορία βάσει της δικής τους ιδιοτροπίας ή βάσει των επιθυμιών τους. Οι άνθρωποι μπορεί να συμβάλλουν στη δημιουργία της ιστορίας, αλλά και η ιστορία διαμορφώνει τους ανθρώπους. Έτσι λοιπόν, είτε για καλό είτε για κακό, προωθήσαμε το σύνθημα αυτό. Και, είτε για καλό είτε για κακό, ήμασταν αποφασισμένοι να το κάνουμε πραγματικότητα.
Ειδικές περιστάσεις μπορούσαν να προκύψουν, και πράγματι προέκυψαν, και υπήρξαν σοβαρές επιπλοκές την παραμονή της αναχώρησής μας. Πάντοτε είχαμε όμως ένα μικρό αριθμό όπλων κρυμμένο, και είπαμε ότι ακόμη και αν δεν μπορούμε όλοι μας να πάμε, ορισμένοι από εμάς θα πάνε οπωσδήποτε. 82, λοιπόν, πολεμιστές αναχώρησαν πάνω σε ένα μικρό σκάφος, που ονομαζόταν Grαnmα. Ταξιδέψαμε για 2.400 χιλιόμετρα και φτάσαμε στην ακτή της Κούβας στις 2 Δεκεμβρίου του 1956.
...Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε ο αγώνας μας.
Φιντέλ Κάστρο
* Από το βιβλίο Ο Φιντέλ Κάστρο μιλάει για τον Τσε,
σε επιμ. Ντέιβιντ Ντόιτσμαν και μετάφρααη Ν. Φαφούτη
Εκδόσεις Παιδεία, 2008 (Έθνος, 5/4/08)
Αποτελεί μέρος ομιλίας του, που δόθηκε στο Σαντιάγκο, το 1971
* Φωτογραφίες: britannica.com, nytstore.com, martinfrost.ws
σε επιμ. Ντέιβιντ Ντόιτσμαν και μετάφρααη Ν. Φαφούτη
Εκδόσεις Παιδεία, 2008 (Έθνος, 5/4/08)
Αποτελεί μέρος ομιλίας του, που δόθηκε στο Σαντιάγκο, το 1971
* Φωτογραφίες: britannica.com, nytstore.com, martinfrost.ws
Ετικέτες ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΞΕΝΟΙ, ΞΕΝΟΙ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΞΕΝΟΙ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα