137 ~ Χοσέ Αγκουστίν Γκοϋτισόλο: πάντα η θλίψη με συνόδευε
Αυτοβιογραφία
Όταν ήμουν μικρούλης
ήμουν πάντα θλιμμένος
κι ο πατέρας μου μου 'λεγε
κοιτώντας με ενώ κούναγε
το κεφάλι του: γιε μου
για τίποτα δεν κάνεις.
Στο σχολειό ύστερα πήγα
με ψωμάκια κι αντίο
μα κι εκεί πάντα η θλίψη
με συνόδευε. Ο δάσκαλος
έγρουζε: πιτσιρίκο
για τίποτα δεν κάνεις.
Ήρθε κατόπι ο πόλεμος
ο θάνατος —τον είδα—
κι όταν πέρασε κι όλοι
τον ξεχάσαν, εγώ
με θλίψη άκουγα πάντα:
για τίποτα δεν κάνεις.
Ως κι όταν μακριά
πανταλόνια μου βάλαν
η θλίψη ευθύς αμέσως
μου άλλαξε πανταλόνια.
Οι φίλοι μου είπαν τότε:
για τίποτα δεν κάνεις.
Στο δρόμο και στην τάξη
ενώ άκουγα και μάθαινα
της αδικίας τους νόμους
με κυνηγούσε πάντα
η θλιβερή επωδός:
για τίποτα δεν κάνεις.
Από θλίψη σε θλίψη
τα σκαλιά κατρακύλησα
της ζωής. Και μια μέρα
το κορίτσι που αγάπησα
μου 'πε καταχαρούμενο:
για τίποτα δεν κάνεις.
Τώρα μαζί της ζω
φίνος, καλοντυμένος.
Έχουμε και μια κόρη
που της λέω πότε-πότε
χαρούμενος κι εγώ:
για τίποτα δεν κάνεις.
José Agustín Goytisolo (1928-1999)
* - από την Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση
Εισαγωνή, ανθολόγηση, μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου
εκδόσεις: Γνώση, 1989
*Φωτογραφίες: ddd.uab.cat, www.ctv.es
Εισαγωνή, ανθολόγηση, μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου
εκδόσεις: Γνώση, 1989
*Φωτογραφίες: ddd.uab.cat, www.ctv.es
Ετικέτες ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ ΞΕΝΟΙ, ΞΕΝΟΙ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα