21 Νοε 2011

124 ~ Γιάννης Τόλιας: ήταν ολάκερος ο κόσμος

- - - - - - - - Μόλις έπεφτε ο ήλιος
- - - - - - - - μια κόκκινη σκόνη σκαρφάλωνε κι έβαφε τα φύλλα της καρυδιάς
- - - - - - - - καθώς το κάρο του πατέρα άφηνε δυο λεπτές γραμμές
- - - - - - - - πάνω στο χώμα της αυλής
- - - - - - - - Τότε εμείς ακουμπούσαμε το ψωμί με το λάδι πάνω στο τραπέζι
- - - - - - - - και τρέχαμε γύρω του
- - - - - - - - Αυτός γελώντας άπλωνε τα χέρια του πάνω απ' τα κεφάλια μας
- - - - - - - - Oι παλάμες του γεμάτες αυλάκια από το μόχθο και το χρόνο
- - - - - - - - ήταν για μας ολάκερος ο κόσμος
- - - - - - - - Μέσα τους έβλεπες τους κάμπους με τα στάχυα
- - - - - - - - την ευλογία της άνοιξης
- - - - - - - - τη θλίψη του φθινοπώρου
- - - - - - - - Άκουγες το τραγούδι των σπαρτών
- - - - - - - - για το πρωινό αντάμωμα με τον ήλιο
- - - - - - - - Το γέλιο και το θρήνο του σπορέα
- - - - - - - - Τη σταγόνα της βροχής να σπαρταράει
- - - - - - - - πάνω στην πέτρα
- - - - - - - - Ο πατέρας λες και διάβαζε τα έκπληκτα μάτια μας
- - - - - - - - γελούσε πιο δυνατά
- - - - - - - - μας σήκωνε στην αγκαλιά του
- - - - - - - - κι ύστερα χανόταν στο βάθος του σπιτιού

- - - - - - - - Γυρίζοντας πίσω στο μισοτελειωμένο ψωμί
- - - - - - - - βλέπαμε λυπημένοι τη μέρα που ήρεμα ξεψύχαγε
- - - - - - - - Σίγουρο για τη δύναμη του
- - - - - - - - έπεφτε αβίαστα το σκοτάδι
- - - - - - - - κάνοντας τις σκιές να μεγαλώνουν
- - - - - - - - Τίποτα δεν του αντιστεκόταν
- - - - - - - - ακόμα και τα λουλούδια στη γλάστρα
- - - - - - - - έσκυβαν το κεφάλι νικημένα κι έκλειναν
- - - - - - - - Αργά το βράδυ πίσω από το παράθυρο
- - - - - - - - βλέπαμε έξω στην αυλή το κάρο
- - - - - - - - που φάνταζε σαν ένα παράξενο ακίνητο ζώο
- - - - - - - - Ακούγαμε το πάλεμα της γέρικης καρυδιάς
- - - - - - - - με τον άνεμο
- - - - - - - - Κλείναμε τα μάτια
- - - - - - - - Κρύβαμε πεφταστέρια κάτω από το μαξιλάρι
- - - - - - - - για όνειρα
- - - - - - - - και κοιμόμασταν.

- - - - - - - - Γιάννης Τόλιας (1956)



* Από το βιβλίο Γιάννης Τόλιας: Ό,τι άγγιξα κι ό,τι θυμάμαι
[ποιήματα 1981-2011]
Εκδ. Γαβριηλίδης, 2011
από την συλλογή: Μωβ Σημαία (1981 - εξαντλημένο βιβλίο)

Links:
- Γιάννης Τόλιας
- Εικονοποιήματα [Poems on pictures]
- Σχόλια επί σχολίων
- Μεταφράσεις
- ο Γιάννης Τόλιας στο γράμμα σε χαρτί

Ετικέτες , ,

3 Νοε 2011

123 ~ Γιάννης Ευσταθιάδης: τρέχοντας βιαστικά πάνω στο πράσινο ποδηλατάκι

Image and video hosting by TinyPic
Mέρες του '53 κάθε Κυριακή
ο πατέρας μου μ' έπαιρνε βόλτα
πάνω στο πράσινο ποδηλατάκι μου
στην έρημη οδό Σταδίου

φυσούσε αεράκι τσουχτερό θυμάμαι
και δώσ' του τα δυο μου σημαιάκια
να κουνιούνται
και δώσ' του η μπαταρία
και τα φώτα να δουλεύουν

μεσημέρι για τα καλά επιστρέφαμε
μες στο παλτό μου εγώ κουκουλωμένος
το μπερεδάκι μου κατέβαινε ως τ' αφτιά
πάλι μας άνοιγαν το λουκέτο στη στοά
το αφήναμε στο υπόγειο
κι ύστερα σπίτι γρήγορα για φαγητό

μέρες του '53
και δεν ήξερα
δεν μπορούσα να νιώσω
πατρίδα μου
τον πόνο σου
τη δυστυχία και τη μοναξιά σου
την πίκρα των ανθρώπων σου
δεν πρόφταινα να διαβάσω
τρέχοντας βιαστικά πάνω στο πράσινο
ποδηλατάκι

Γιάννης Ευσταθιάδης (1946)


* Από το βιβλίο Γιάννης Ευσταθιάδης, Ποιήματα 1975-1998
(συλλογή: Tα Ασπρόμαυρα, 1975)
Εκδόσεις: ύψιλον, 2004

* φωτογραφία: biblionet.gr


Ακόμα:
Γιάννης Ευσταθιάδης: [Λόγια περίεργα κοφτά μετρημένα],
στο γράμμα σε χαρτί


Ετικέτες , ,